domingo, 25 de diciembre de 2016

Sub piele mea #eroina 2.0

OMFG El intercambio de regalos vía móvil más omfg de la vida.
Gafas de árbol de Navidad, posible nuevo festival a la vista como regalo, una bata roja calentita y una cena tranquila en la que he engordado un kilo. Mi padre y mi tío haciendo chistes bebiendo vino y cava; mi abuelo sonrojado de reír y vernos, a pesar de su enfermedad, a todos a su alrededor. Mi prima y mi hermana comportándose como adultas y no como adolescentes de hormonas efervescentes en la edad del pavo. Mi madre relajada para con el mundo. Mi tía Natalia y yo mano a mano con el vino y más chistes. La ilusión de darnos a cada uno un regalo y ver nuestras caras al abrirlos. La tranquilidad de una cena en familia que ha salido bien. Como regalo Navidad, ese ha sido perfecto. Una cena divertida y relajada, sin mayores problemas que perder el apetito a mitad de plato por hincharnos en el picoteo y por mi rodilla tonta, que ha decidido fallar con el frío. Pero ha sido divertido. Ha sido precioso.

Y luego he visto el móvil y a la porra. Best Xmas gift ever. Gracias, hombre. No me lo esperaba, pero creo que voy a darle buen uso. Qué omfg más grande. Ahora sí que puedo dormir tranquila.

Como resumen del día.
Oh, sí. Dentro del resumen, que aparezca el vídeo de "Sub piele mea", que va muy bien hoy. Hop, #eroina, hop hop, #eroina, hop, #eroina mea.

sábado, 24 de diciembre de 2016

Sub piele mea #eroina

- Hay un grupo en Rumania
- Que lleva dos años y es el más famoso ahora mismo
- Sabes cómo se llama?
- Carla's dreams
Oh. No me extraña, es que el nombre de Carla aporta calidad (smileys -
con gafas de sol)  
¿Alguna canción recomendada? -
- No es tu género jeje
Perdona, estás hablando con una fan acérrima de Bryan Adams, Ghost -
y Powerwolf. No me digas qué género es mío.
¡Rebeldíaaaa!
- Recuérdame por qué somos amigos
Porque te dije que me caías mal -
Porque nos conocimos en COB -
'Cause you're a disaster -
- And you're a total mess
- Seems legit, it's my kind of friendship
- You crazy n' chaotic queen of music
Oh, qué cosas más bonitas me dices -
Jajajajajaja -
- Mujer
- Escuchar música contigo es divertido
- Qué te voy a decir

viernes, 23 de diciembre de 2016

Awake

Cosas buenas:
He perdido a gente que no necesitaba por el camino. He empezado a dormir bien de nuevo. He perdido el miedo a las oposiciones. He ganado grandes amigos. He reafirmado grandes amigos. He disfrutado del verano. He dejado de morirme por dentro en casa. He ganado dos gatos y un perro. He ganado mucha música. He mejorado dibujando. He descubierto muchas cosas nuevas que me gustan, y varias que sospecho que me llegarán a gustar mucho.

Y ahora mismo, con eso soy feliz.
Voy a ver "A few good men" con Gordo/Bicho dormido abrazado a mi brazo. Blanquita está escondida en alguna parte de debajo de la cama, durmiendo, porque la oigo roncar.

Además, hoy he hecho feliz a alguien que se sentía solo. Ver que le he provocado una sonrisa sincera ha sido lo más bonito que pueda ocurrirme.

Hoy es un buen día.

sábado, 17 de diciembre de 2016

Ghost and Dark Tranquillity

En el comedor de mi casa se escuchan villancicos medio desafinados y sonrisas un tanto tirantes.
De mitad pasillo hasta mi cuarto hay silencio.
En mi habitación se escucha Ghost.

All hail Pope Emeritus III and the Nameless Ghouls.

Además, hoy es el día de las conversaciones absurdas que te ponen de buen humor. No sólo hemos derrocado a Las chicas Gilmore y Sexo en Nueva York en un momento; es que con Paula hemos organizado el Kilt or Nothing Fest que tiene lugar tres fines de semana al año y como su nombre indica, o kilt o nada (además, es low cost, si no quieres pagar, trae a una banda. Vikingos y melenudos tatuados tienen descuento, just because). Y con Vasy... Pffff. Qué conversación no es absurda.

Ahora suena Dark Tranquillity. No sé qué tiene la voz de ese señor. Es una de las guturales que más me gustan. Es demasiado suya.
Luego viene Powerwolf.
Luego vuelve a Ghost. Soy muy, muy fan de Fire/Alpha, Water, Earth, Wind y Ether/Omega y sus máscaras de Ghouls. Soy muy, muy fan de Pope Emeritus III, cantando con su máscara protésica de la calavera. Tan fan de que firmen con el símbolo alquímico o con las iniciales "P.E.".
Tan fan de "nemA" como distorsión de "amén" en sus canciones. O de que los Ghouls vistan de forma completamente idéntica mientras que Pope Emeritus adopta el papel de Antipapa demoníaco y de que sólo el año pasado confesaran a amigos cercanos y familiares que eran los componentes del grupo; porque nadie sabe a día de hoy sus identidades fuera de escena.
Soy tan, pero tan fan de escuchar doom metal mientras llega la Navidad a mi casa.


I can feel the thunder that's breaking in your heart
I can see through the scars inside you
Can't you see that you're lost without me?

----

In your empire
They stare and frown
From the pinnacle to the pit

You are cast out from the heavens to the ground
Blackened feathers falling down
You will wear your independence like a crown

VERY IMPORTANT EDITION:

Estoy dibujando culos y pechotes. Primero, porque me aburro y libero frustración sexual dibujando a Medusa (ay, mi Medusa) viviendo lo que no tengo yo ahora mismo. Segundo, porque "que fornique con salvajismo y elegancia, que eso hace feliz a cualquiera" (Dragona dixit), y tercero porque "mucho dibujar culos, mucho dibujar vicio, pero dibuja algo para que yo esté contento, ¿no? y que se entretenga el soldado, o algo". Yo es que así no puedo. Me dais la vida con estas cosas, en serio.
Así que, feliz Navidad. Dibujos de culos y pechotes para todo el mundo.

domingo, 11 de diciembre de 2016

I'm Nobody, but you will be dust.

Entiendo que necesitabais esto, este día.
Justo cuando todo parecía mejorar un mínimo. Cuando parecía que volvía una pantomima de normalidad. Cuando algo me empezaba a salir bien.

Bien, pues ahora voy a hablar yo. No voy a ocupar mucho tiempo.
Necesito un día para gritar y romperme la vida en ese grito. Ni siquiera la garganta. Eso sería demasiado poco.
Me niego a creer que todo lo hago mal, que todo es culpa mía. Me niego.
¿Me oís?
Así que adelante, seguid obligándome a hundirme en la miseria porque no cumplo vuestras malditas expectativas, porque no lleno las esperanzas que teníais en mí, porque no soy la niña perfecta. No me conocéis. No queréis conocerme. No queréis oír, no queréis ver. Bien. Vale. No voy a intentar arreglar nada. Ya no más. Podéis ahorraros el teatro de que me estáis tendiendo la mano, porque ya me he cansado, ya no soporto más; ya no quiero soportarlo más. Si no dependiera económicamente de vosotros, sólo mi hermana tendría forma de contactar conmigo. Si no dependiese malditamente todavía de vosotros, ni siquiera un pensamiento. Porque me niego a seguir así. Me niego a salir herida siempre por no ser vuestro maldito sueño de la niña perfecta. No me conocéis ni queréis hacerlo. Yo no pienso cambiar. Me niego a no ser yo misma.
A la larga saldréis perdiendo, por mucho que ahora la que vive en la miseria soy yo.
Por mucho que durante un largo tiempo, estoy y estaré en la ruina emocional.
Pero a la larga me sobrepondré. Y me iré, me iré y no volveré.
Y podéis quedaros en mi maldito pasado.
Estoy harta de vivir así, de sentirme herida y de que las voces no hagan mas que repetir que es mi culpa; porque no lo es. No lo es. De no sentirme cómoda en casa, de no poder dedicar una sonrisa sincera a mi propia sangre. De sentir que me asfixio y cada vez tener menos ganas de buscar aire.
Bien. Nunca se puede escuchar mi versión. De acuerdo. Nunca soy la víctima. Perfecto. Nunca hago nada de forma correcta. Me parece magnífico. Sólo sé amargar el ambiente en casa. Vale.
Hoy habéis llegado al punto exacto.
Estoy muy cansada de llorar, aunque sé que aún lo seguiré haciendo. Pero tengo que daros las gracias. Hoy habéis encontrado el botón que necesitaba ser pulsado.
Ya no me odio a mí misma. La rabia no burbujea contra mí misma.
Considerad muy lenta, paciente, profundamente lo que ha pasado. Tanto como lo llevo haciendo yo. Me ha costado casi dos años llegar a este punto. Me ha costado cerca de 23 meses, pero ya está. No hay sentimiento alguno de cariño.
Bienvenidos a la nueva relación, donde soy la sombra molesta que tendréis que soportar. Prometo que me veréis poco. Apenas tengo hambre si tengo que compartir la mesa con vosotros, así que no saldré a cenar mucho con vosotros. ¿La hora de la comida? Tengo un turno distinto. ¿El desayuno? Antes o después que los demás, me da igual. ¿Las horas muertas? Me encerraré detrás de mi puerta. Ni siquiera necesito internet, así que podéis empezar por esa amenaza. Es más, podéis cumplir todas.
Todo lo que venga de vosotros me es indiferente.
Todo.
Incluso si ocurriese un milagro y cambiaseis la rutina establecida en mi contra por una en que, oh, resulta que demostráis cariño, o algo similar.
Para vosotros, por dentro, no tengo ni odio. Estoy muerta.
Así que gracias.
Por absolutamente nada.

Van a ser unas maravillosas y divertidas Navidades.
Rodeada del calor y el amor de la familia.
Y una mierda. A la mierda.

Sólo quiero silencio.
Irme.
Y que os olvidéis de mí.
Mi auténtica familia está ahí fuera, repartida por varias ciudades. No en esta casa.
Ya está. Eso es todo.
¿Veis?
No os he robado mucho tiempo. Como vosotros tampoco habéis conseguido robarme del todo la vida.

Fuera de mi mente.
No sois nada.
Ya no sois nada.

domingo, 4 de diciembre de 2016

Todo queda para el 15

Uite cum apare luna pe cer şi stelele îi cântă în strună, împreună
Ea nu m-a sunat, dar încă mai sper...măcar o şoaptă
Să îmi spună "Noapte bună" din nou

Nu, nu pot să adorm,
N-am somn deloc!
Nu, nu pot să adorm,
N-am somn deloc!

Sufăr de insomnii, dacă nu vii,
Sufăr de insomnii, dacă nu vii,
Hai odată să îmi spui "Noapte bună!"

-

Look how the moon appears in the sky and the stars are dancing to its tune, together
She has not called me, but I still hope ... even a whisper
To tell me "Good night" once again

No, I cannot sleep,
I cannot sleep at all!
No, I cannot sleep,
I cannot sleep at all!

I suffer from insomnia, if you do not come
I suffer from insomnia, if you do not come

Come and tell me "Good night!"

Que un videoclip sea el reflejo de mi insomnio. Desde la música, a la voz de Smiley. Esta canción es mi noche. Gracias por entenderlo tan rápido. Por enseñármela con las palabras "creo que lo que intentas decir es esta canción".

-----------

- Yo te dije
- Soy el partido perfecto
-Hasta que se me conoce
JAJAJAJAJAJA -
Hasta que encuentres a alguien
que prefiera las causa perdidas?
(smileys llorando de risa) -
- No se yo si ese alguien existe
You talk -
But... You know nothing, Jon Snow -
Y eso que no me gusta GoT -
- I'm the son of the Stark family,
blood of Targaryens, Lord commander
of the white wall, brother of the king
of the North andson of Ned Stark
- And you tell me I know nothing?
Qué hostia tienes -